Groningen 12-03-’13 Komeet Panstarrs

Samen met Michaël er op uitgetrokken om komeet Panstarrs ( C/2011 L4) te zien. Om zes uur zijn we van huis vertrokken en waren een kwartier later op plaats van bestemming, net onder Adorp. Op een doodlopende weg, met voor ons een molen.
We zetten onze spullen op. Ik heb mijn 10×50 bino op statief en Michaël heeft zijn 8cm bij zich. 
Net na zevenen zien we de jonge maan. Een hele smalle sikkel die zelfs nog niet helemaal doorloopt maar onderbroken wordt door het reliëf van de maan. Hij is 0,6% op het moment dat we hem zien. Mooi, want dan kunnen we hem gebruiken om ons te oriënteren voor de komeet, die daar toch redelijk dichtbij moet staan. 
Terwijl de zon inmiddels al helemaal onder is vind Michaël om half 8 de komeet!! Wauw, wat een ding! Wat groot en fel! Een hele grote en heldere kern en een staart….. Wat een staart. Wijdt uitwaaierend en lang. T’is mijn vierde komeet en zonder enige twijfel de mooiste, de felste en de grootste. 
Ik weet het, ik weet het: Hale-Bopp, Halley, maar helaas heb ik die nooit gezien…

Deze komeet is schitterend, zo fel en enigzins gelig. Maar ik heb hem niet met het blote oog kunnen zien en maar een kwartier, want om kwart voor 8 verdween hij weer in de rode gordel die achtergelaten werd door de zon.
Vermeldenswaardig is ook zeker de maan. Ik heb hem nog nooit zo jong gezien, heel erg mooi!
En dit alles met tegen de achtergrond de molen. Een prachtige compositie! 
Ik vond het een supergeslaagde avond, maar wel heel koud!

Gasteren 12-01-13  8” dob   22:00 – 0:00  -4 graden

Nieuwe maan en helder, dat is lang geleden! Gelukkig in het begin van de week al gauw een berichtje over waarnemen in Gasteren, of er ook animo voor is.

Natuurlijk is daar animo voor, maar of het helder zal worden is maar afwachten. En het is nu al zo’n lange tijd bewolkt….

Maar overdag ziet het er goed uit en ik kan net een zonswaarneming doen met mijn ETX, al moet ik de poten flink verlengen en kan ik dan net bij het oculair. Zo laag staat de zon. Maar hele mooie zonnevlekken zijn er te zien, ik heb eentje zelfs met het blote oog kunnen zien! (Wel met eclipsbrilletje uiteraard). Zou de zon nu dan echt wat naar zijn maximum gaan?

S’Avonds afgesproken om even voor tienen in Gasteren. Als ik vertrek is het al ruim -2.  Ik ben er als eerste, maar Niels, Bob en Pieter volgen al snel. Er staat een klein beetje wind dus we kruipen naast onze auto’s en dan is het prima te doen. Het is prachtig helder en de sterren schitteren en flonkeren. Ook de Melkweg is goed te herkennen, alles is zo mooi hier in het veld. De Orionnevel is groot en uitgestrekt. De donkere nevel loopt veel verder door dan thuis, althans zo lijkt het. Die bekijk ik als eerste want die heb ik dit seizoen nog niet gezien en thuis wordt het al weer lastig.

Ik wil beginnen in Haas want die zit zo laag dat ik die uiteraard thuis nooit zal kunnen zien, daar zit de eerste M van vanavond.

M79 is een bolhoop en makkelijk te vinden met 70x. Niet zo’n hele dichte kern, redelijk groot en de buitenste sterretjes zijn wel op te lossen. De seeing is niet best en het is toch nog best wel licht in de onderste regionen maar deze bolhoop is goed te doen. Vooral ook bij 150x zijn er aardig wat individuele sterretjes te herkennen.

Grote Hond staat nog erg laag dus die moet nog maar even wachten, eerst maar eens naar Orion. De dubbelster in de zwaard van Orion, iota Ori, is wel een leuke. Een mooie witte heldere ster (2,8m) met een wat zwakkere witte begeleider (6,9m) zijn goed te scheiden met 150x op een afstand van 11,3” .

Delta Ori is een tripple, alle drie wit en wel een leuk groepje. Er staat nog een vierde, zwakke ster bij maar die hoort er blijkbaar niet bij. Het lijkt wel een klein clustertje dit groepje.

Ook nog gezocht naar de Planetaire Nevel NGC 2022 bij Meissa maar (nog) niet kunnen vinden.

Dan heb ik even hulp nodig want ik wil naar de Eenhoorn maar kan hem niet vinden. Ik weet wel ongeveer waar die moet zitten maar helaas heeft dit sterrenbeeld niet zulke hele heldere sterren. Bob helpt me even op weg en ja, dan zie ik het ook. Dus M50 kunnen vinden met een vergroting van 70x. Een hele wijde hoop met een twintigtal sterretjes van ongeveer magnitude 6 en nog wel een dertigtal zwakkere. Niet zo’n mooi hoop.

M47 in Puppis zie ik al in de zoeker en bij 70x zie ik een mooie heldere hoop met een dertigtal sterren, redelijk verspreid en zo’n tien wat heldere sterren. Een aardige hoop, ook omdat hij best helder is.

M46 in Puppis is een verrassing. Wat een geweldige hoop. Heel rijk aan fijne sterpuntjes, zeker wel 50. Mooi compact bij elkaar met 70x, maar ook zie ik daar een neveltje in. Ik twijfel zelfs nog even of het een vlekje op mijn oculair is, maar nee het is een planetaire nevel! Leuk zeg, deze combinatie, een PN en een schitterend open cluster. Zondermeer het hoogtepunt van de avond.

Met Bob nog even een discussie; staat de PN er nu voor of er achter. Hij lijkt er wel op te liggen. Vandaag even opgezocht en volgens Wikipedia staat M46 op 5400 lichtjaar en de PN, NGC 2438, op 2900 lichtjaar. Dus er voor, maar ik lees ook wel dat dat allemaal niet helemaal zeker is. Wel is duidelijk dat de planetaire nevel geen interactie heeft met de open sterrenhoop. De nevel zelf is mooi en ovaal. Best wel groot en een beetje donkerder in het midden bij 150x.

Nog even wachten op de Grote Hond, dus nog eens NGC 2022 gezocht bij Meissa (Ori). Nu zo gevonden met 150 keer. Wel een subtiel neveltje, niet groot maar wel goed zichtbaar. Enigzins wit en wat wollig. Bij 90x wat helderder, een heel subtiel rondje.

Nu dan de Grote Hond, we beginnen het koud te krijgen dus gaan we zo stoppen. NGC 2362 is een open cluster halverwege de Grote Hond en staat behoorlijk laag. Toch is het wel een aardig clustertje. Een tiental sterren in een rondje met één heldere ster precies in het midden.
Ik wil ook nog epsilon CMa scheiden maar die zit zo laag dat het geheel flonkert en wobbelt in het beeld en is niet te doen.

Bij Bob, in zijn 30cm, nog M81 en M82 gezien. Eerst prachtig in één beeldveld en later bij een hogere vergroting nog elk afzonderlijk. Ze kwamen er erg mooi uit!

Pieter is al weg en dan breken ook Niels en ik op. Bob gaat nog even door (dapper). Pas als ik in de auto zit merk ik hoe koud ik het heb. Maar het was een fantastische avond!

Groningen 20/21-08-12 8″ dob 23:45 – 0:45

Na de afgelopen week verschillende keren te hebben waargenomen, was deze avond zonder twijfel de beste. Zo transparant, zoveel sterren te zien en lekker warm.
Ik had voor mezelf drie nieuwe doelen gesteld en daarvan heb ik er twee gehaald. Ten eerste was daar NGC 6229, een bolhoop bovenin Hercules. Eenvoudig te vinden en met een vergroting van 90x zag ik een compact hoopje en geen individuele sterretjes. Een kern met een hele kleine uitwaaiering van sterren als een vage waas er omheen. Mooi een driehoekje vormend met twee heldere sterren.
Daar in de buurt even naar Nu Draco gegaan. Ik vind het zo’n leuke dubbel. Twee helder, witte sterren op zo’n afstand van elkaar dat ze ook in de zoeker als twee koplampen te herkennen zijn (62″).
Dan NCG 6781. Dat is weer een verrassing! Het is een planetaire nevel en hij verraste me doordat hij zo groot is (1,9′).
Niet heel helder. Met O III en UHC-filter kwam hij er beter uit. UHC het mooist. Niet rond, boven (Newton) helderder dan beneden en enigzins langwerpig. Vergroot tot 130x met UHC en dan het duidelijkst. Ik vond hem redelijk gemakkelijk te vinden vanuit Delta Aql. richting de tip van de vleugel, zeta Aql., dan kom je hem zo tegen. Mooie PN. Zonder filter heel vaag maar UHC doet wonderen.
M34 nog even ter afsluiting. Een leuk open sterrenhoopje.
Lekker uurtje waarnemen, al raak ik zo wel verwend om te kijken op blote voeten en een minimum aan kleren. Augustus is een super maand. Al 6x waargenomen!

Groningen, 24-07-12 8” Dob 0:05 – 2:10 Transparantie goed, seeing redelijk.

Heerlijk waarnemen als het zo lekker is buiten en gelukkig wordt het ook al eerder donker, dat kun je goed merken. Ik begin dan ook direct om 12 uur, want morgenvroeg om 7 uur gaat de wekker. Maar ik moet echt waarnemen vanavond. Het is lang geleden dat het echt zo mooi helder was en ook het feit dat ik een lichtscherm heb, moet uitgetest worden.
Dat lichtscherm bestaat uit drie palen op een voet waarover/tussen ik een zeil span met lijmklemmen. Hij is drie meter lang en ruim twee meter hoog. Dit om een achter het huis staande lantaarnpaal af te schermen en een achterbuur.
Ik wil eerst een sterrenstelsel vinden bij M13. NGC 6207 moet een galaxy zijn van ruim de elfde magnitude en vlakbij M13. Een uitdaging dus. Maar als ik er toch ben en ook om mijn ogen nog wat te laten wennen eerst de grote bolhoop zelf maar even. Wat een pracht! Bij 90 x schitterend en redelijk op te lossen, niet tot in de kern. Vergroot tot 300 keer en hij is beeldvullend en adembenemend.
Met 90x begin ik mijn zoektocht naar NGC6207. Al vrij snel zie ik hem perifeer. Maar hoe langer ik kijk, hoe minder ik er van overtuigd raak dat het hem is. Ik zie een heldere kern, kan ook een sterretje zijn en een heel, maar dan ook heel lichte ovalen waas er naast. Ik besluit opnieuw mijn zoektocht te beginnen vanaf M13. Deze net uit beeld en al zoekend kom ik toch weer bij het zelfde object uit. Maar alleen perifeer zie ik hem. Als ik er recht naar kijk dan zie ik hem niet en ga ik weer twijfelen. Zijn het niet gewoon een paar kleine sterretjes dicht bij elkaar? Ik ben er een uur mee bezig. En ook na herhaaldelijk opnieuw te zijn begonnen, kom ik er iedere keer weer uit. Dus het zal hem zijn ook al zie ik eigelijk niets.
M92 heb ik ook al een tijd niet meer gezien dus die ook maar meegenomen. Toch wel een mooie bolhoop. Kleiner dan M13 maar erg wijdt uitwaaierend.
Het volgende doel van vanavond is een planetaire nevel in Zwaan. NGC 7027 is makkelijk te vinden voornamelijk omdat hij zo mooi lichtblauw en bij een vergroting vanaf 130x duidelijk een schijfje is. En weer kan ik begrijpen hoe de term Planetaire Nevel hiervoor door Herschel is bedacht. Hij lijkt wel wat op Uranus. Hij sprankelt niet zoals een ster en toch is hij heel duidelijk. Mooie kleur ook. Verder geen details gezien.
Ook de Blinking Planetary wil ik zo graag zelf vinden maar die staat in zenit en doordat de buis echt loodrecht in de rockerbox staat is manoeuvreren echt lastig en ontbreekt me de moed want ik heb nog veel meer op mijn programma staan maar helaas moet ik vroeg op, dus doe ik er verstandig aan te stoppen… Maar niet voordat ik toch nog weer M31, 32 en 110 heb meegenomen. Goed zichtbaar trouwens, vond de transparantie sowieso erg goed (of het komt door het nieuwe lichtscherm). De Melkweg was ook erg goed te zien en dat vanuit de stad! M33 ook nog maar even met een vergroting van 50x kon ik enigszins een kern zien en een hele grote halo. Een groot object maar een hele lage oppervlakte helderheid.
En dan moet ik echt gaan afbreken, ik kijk nog snel naar Pegasus/Vissen maar helaas komt Uranus nog niet boven het dak…

Venus overgang expeditie 06-06-12 Noordkaap (Gr)

Ik ben om kwart over drie opgestaan met de hoop op een Venus overgang expeditie, maar een vrees voor zware bewolking en regenbuien. Buienradar laat zien dat er een heel groot regenfront langzaam vanuit het zuiden naar het noorden trekt en de wolkenradar laat zien dat net daaraan voorafgaand de bewolking dunner is. Na een kort overleg met Michaël zijn we eruit. We gaan! Ook de mede expeditie leden uit Drenthe (Niels en Ton) hebben duidelijk gemaakt dat ook zij naar de Noordkaap (bij de Eemshaven) zullen vertrekken.
We komen om kwart voor vijf aan en zijn zeker niet de eersten (ook niet de laatsten) en parkeren de auto op het schuine talud van de dijk. Hoe ik daar weer weg kom zie ik wel als het voorbij is.
We mogen opstellen bovenop de dijk, tussen de schapen, waar we met ongeveer 16 man staan. Als alles klaar is zien we een vuurrood stukje van de zon opkomen. Zouden we geluk hebben? Binnen een kwartier weten we het en binnen een kwartier is het voorbij. Een mooie grote ronde stip is te zien voor de zon, Venus! Dit door de zoeker (zonder filter) en ook de 120 mm refractor (zonder filter) van Michael. Wat een kick. De kreten van enthousiasme galmen over de dijk. Ik zelf heb de zon wel gezien door mijn ETX, ook zonder filter, maar toen was er helaas al weer zoveel bewolking dat ik Venus niet heb kunnen zien. Dan trekken al snel weer sluiers voor de zon en zoals later bleek; dat was het dan. De zon kwam op om 05:06 en verdween weer om 05:21 maar het was genoeg, we hebben het gezien! 
Daarna is er volop tijd voor kennismakingen en een gezellig praatje, ook erg leuk. En op de hele dijk heb ik geen twee dezelfde telescopen gezien. Er stond werkelijk van alles. Ook camera’s en een grote bino.
Erg bijzonder om mee te maken en ik kijk al verlangend vooruit naar de Mercuriusovergang in 2016.
Voor de organisatie een woord van dank, geweldig! En voor de mede expeditieleden: het was gezellig!

Kienveen, 23/24-03-12   8” dobson 21:00 – 01:00

Spannend…. Vanavond gaat het gebeuren, mijn eerste Messiermarathon. Op dit moment in mijn astronomie-carrière heb ik 62 Messier-objecten gezien dus zal 110 wel niet haalbaar zijn.

Ook denk ik niet dat ik de hele nacht zal doorhalen dus ben ik niet tijdens de schemering al aanwezig en mis daardoor M31, 32 en 110, om maar even een paar te noemen.

Ik hoop in ieder geval enkele nieuwe M-objecten te vinden en wil ook heel graag Saturnus zien, want dat zal vanuit mijn achtertuin bijna niet lukken en wordt de komende jaren alleen maar moeilijker.

Als ik aankom zijn de overige Messier-jagers er al: Bob, Niels, Gerard en Bert (jaja) en Reinier (die helaas al vroeg weer weg gaat).

Even moet ik me oriënteren. Waar zit wat hier in Kienveen en wat zakt het eerst onder de horizon, want daar moet je dan mee beginnen. Ik besluit het me zelf even gemakkelijk te maken en er even in te komen met M45. Makkelijk blote oog object dus de zoeker erop, prachtig! Dan met 50x vergroting (ik kan niet lager) mooie heldere sterren, maar eigenlijk mooier in de zoeker, gewoon omdat het in de telescoop niet in één Field of View past.

M34 is de volgende. Een redelijk compact hoopje met veel sterren waarvan velen paarsgewijs staan. Een kleine dertigtal sterretjes bij een vergroting van 90x.

Met enige regelmaat en geduld M76 (planetaire nevel) proberen te vinden maar is niet gelukt.

Dan volgen M42 en M43, ook gemakkelijke objecten. M42 een grote uitgestrekte nevel met donkere en lichte structuren, M43 wat lastiger als vaag neveltje om een sterretje vlakbij de grote Orionnevel. Trapezium gezien met heel af en toe de E-component op 90 en 170x.

M1 is een mooi supernova-restant die er hier in Kienveen goed uitkomt. Gemakkelijk te vinden en mooi ovaal/rond en lijkt egaal. Geen structuur.

M41 is dan het enige nieuwe M-object van de avond. Bob waarschuwde me net op tijd dat deze al onderweg was naar de horizon en hoewel ik Sirius thuis nog kan zien zit M41 te laag voor mij. Dus hier kon het en is gelukt! Een twintigtal ietwat gelige sterren in een open hoop. Niet van een erg hoge magnitude en eigenlijk vond ik hem ook niet zo mooi.

M52 is een fijn en compact hoopje. 1 Felle ster en zeker een twintigtal zwakkere. In de zoeker een heel vaag vlekje, een mooi hoopje. Bij 90x.

M103 is een vrij open hoop met een tiental witte sterren die toch ruim staan met een vergroting van 90x.

M35 is het volgende slachtoffer. Met 90x een mooie heldere hoop met meer dan 50 blauw/witte sterretjes van allerlei groottes en over de hele FoV.

Dan de M-etjes in Voerman. Ik zie de één en dan de ander, kan de derde helemaal niet vinden en ben dan weer terug bij de tweede en dan helemaal de kluts kwijt. Welke is nu wie? De nummering is ook zo lekker verwarrend. Van buiten naar binnen M37, M36 en dan M38. De verrekijker er maar eens bij gepakt. Ah ja, zo zit het. Met de verrekijker als zoeker lukt het dan om de juiste beschrijving bij het juiste object te maken.

M36 is een mooie heldere hoop meet een kleine 30-tal witte sterren en erg open.

M37 een 50-tal speldenprikjes, heel dicht op elkaar. Lagere magnitude dan M36. Wat compacter in het midden en wat uiwaaierend.

M38 een 30-tal wat dichter op elkaar staand met wat slierten, lijkt wel wat op een zeester (met wat fantasie). Alle drie met 90x.

M44 met 50x is de open hoop nog te groot voor mijn FoV. Heldere wit/blauwe sterren van hoge magnitude. Een dertigtal en het geheel is ook mooi in de 9×50 zoeker.

M67 had ik met de dob nog niet gezien en is een hele fijne hoop met heldere speldenprikjes van sterretjes. 1 Heldere erbij/er voor en een tiental iets minder heldere en vrij compact. Met 50 en 90 x.

Dan is het tijd om de Leeuw in te duiken en M65 en M66 zijn zo gevonden. Maar als verrassing voor mij zag ik nu ook NGC 3628 (Sarah’s Galaxy). Dit sterrenstelsel maakt het Leo-triplet compleet en ik had hem nog niet gevonden. Nu eigenlijk betrekkelijk eenvoudig ook al is het een edge-on stelsel. Een mooie rechte streep en verder geen details of kern zichtbaar. Zo gemakkelijk hier in Kienveen.

Dan de 105-groep. M105 redelijk gemakkelijk, ovaal met een redelijk heldere kern. Vlakbij staat NGC 3384 die mij even in verwarring brengt en waarvan ik nu thuis pas weet welke het is. Een rond stelsel met een heldere kern.

M95 en M96 redelijk dicht bij elkaar met een vergroting van 70x. Nog even snel gezocht naar de supernova in M95 maar net als eergisteren niet gelukt. Maar wel bij Bob! In zijn 50cm dob, bij niet eens zo’n hoge vergroting (weet niet meer welke) was hij zo duidelijk zichtbaar en helder. En dan te bedenken dat hij 38 miljoen lichtjaar ver staat. Kicken! Mijn eerste supernova!

Dan ben ik wel even toe aan een pauze voordat ik op de Grote Beer ga jagen. Tijd voor Saturnus. Wauw! Adembenemend. Wat scherp en helder. Met 240 keer zo mooi. De Cassinischeiding met gemak, wolkenbanden op de gasbol en de schaduw van de ringen. Met enigszins perifeer kijken 4 maantjes (Titan, Rhea, Tethys en Dione). Later ook nog bij Bob met 290x. Ongelooflijk! Zo mooi, echt een pronkstuk. En daar de maantjes zomaar zichtbaar, geen perifeer kijken nodig! De 50cm kwam goed tot zijn recht gisteravond.

Dan naar de Grote Beer. M81 en M82. M81 mooi rond en helder. Heldere kern en een grote halo. M82 lang, dun en helder. Ik meen zelfs een streep over het Sigaarstelsel te zien. Beide met 70 en 90x.

M 97, de Uilnevel. Een planetaire nevel en hij is groot en rond, ietwat groenig een mooie egale ronde wolk. Daar vlakbij M108. Een smalle streep, best wel vaag. Met een kleine kern of het is een sterretje met 90x.

M109 is te vinden als je Phecda net uit beeld hebt. Niet al te gemakkelijk en enigszins ovaal maar geen enkele structuur te zien. (90x).

Nog even gezocht naar de fraaie dubbel M40 😉 , maar ik was niet helemaal zeker of ik de goede had, dus helaas…

M106, ovaal met een heldere kern met 50x.

M94 is helder en rond (was dus mijn vergissing van laatst waarbij ik dacht dat het een bolhoop was).

M63 met 90x een ovaal stelsel met heldere kern.

M51 is heel mooi en duidelijk. 2 Heldere kernen en het (voor mij) linker stelsel lijkt groter. Ook de “brug” tussen beide stelsels is goed te zien en ik meen ook een zweem van een spiraalarm te zien.

Op zoek naar M101 met een vergroting van 90 keer lukt het niet. Ik kijk er vast “doorheen”. Dus even een wat lagere vergroting en ja. Met 50 keer zo gevonden want hij is heel groot. Niet erg helder, wel rond maar geen structuur.

M53 is een klein compact bolhoopje. Niet op te lossen met 90x maar wel enkele individuele sterretjes.

M64 is bij 90x een ovaal, duidelijk zichtbaar, stelsel. Een heldere kern.

M3 mooie compacte bolhoop. Enigszins op te lossen, zeker bij 240x. Een dichte kern.

M13 bij 90 x ook enigszins oplosbaar. Ik zie hem later nog bij Bob in zijn 50cm en wauw!!! Onvoorstelbaar mooi en duidelijk en helemaal opgelost.

En op de valreep neem ik M57 nog even mee. Mooi kringetje met duidelijk een opening in het midden.

Ik probeer nog het Virgocluster uit te kammen maar dat lukt me niet en ik heb er ook geen geduld meer voor. Ik stop om 01:00 uur.

Als ik nog even praat met Gerard, Bob en Niels hebben we het nog even over de M104, de Sombrerogalaxy, die ik maar niet kon vinden. Bob zoekt hem op en die is zo onvoorstelbaar mooi. Duidelijk de stofband als strakke zwarte streep. De kern er als het ware boven op. Wat een detail en wat een scherpte. Samen met Saturnus echt de pronkstukken van de avond!

Dan ga ik naar huis, moet onderweg nog even stoppen voor een overstekend reetje en ook nog twee hazen. Ik heb een heerlijke avond gehad. Niet koud, gezellig en heel veel moois gezien. Wat mij betreft volgend jaar weer.

In totaal 34 Messiers gezien.

Groningen 15-03-12 8” Dob 21:00 – 23:30

In de tuin van Michaël, geen maan, seeing was redelijk, transparantie slecht en last van licht van de sportvelden.

Begonnen met Mars en kunnen vergroten tot 240x. Duidelijk te zien dat de poolkap kleiner was geworden dan 15-01-12. Redelijk veel donkere details te zien en een wat wittige, wolkige structuur rechtsboven en linksonder (voor mij) op de planeetbol. Uitgebreid bekeken en geschetst. Mars stond dichtbij de M105 groep (1 graad ongeveer) en die kon ik dan ook niet vinden.

M51 bij 170x, zichtbaar dat hij uit twee sterrenstelsels bestond al zag ik voornamelijk de kernen. Het was toch lastig op de wat grijze achtergrond al stond hij hoog. Er waren de hele avond maar weinig sterren te zien, dat werd vanaf half twaalf beter.

Cor Caroli, zo’n mooie dubbelster. Mooie heldere sterren met een redelijk magnitude verschil ( 2,9 en 5,5). De hoofdster wit en B is wat wit/geel/groenig. Met 70x.

M94 (CnV) is mijn blunder van de avond. Ik zie een gemakkelijk te vinden bolhoop. Mooi rond, heldere kern en een uitwaaierende grijze zweem die ik aanzie voor uitwaaierende sterren. Prachtig! Vandaag moet ik bekennen dat het geen bolhoop is maar een spiraalstelsel…. Hmmm. Met een vergroting van 90 x.

M63 is bij 90 x wat vaag. Michaël weet dat dit het Zonnebloemstelsel is. Ik zie een ovale vlek met een redelijk zichtbare kern.

Mizar en Alcor bekeken. Mooie dubbelster waarvan Mizar ook weer dubbel. Een “klassieker” en erg mooi en helder.

M65 en M66 ook goed zichtbaar.

Bij Michaël in zijn refractor gezien: M44, Castor, Mars en Cor Caroli. Met de refractor een dikke paarse cirkel om Mars en dat ben ik niet gewend. Dat lijdt wel een beetje af vind ik.

Polaris is de volgende dubbelster. Ik vind hem zo mooi. De B-component zoveel zwakker en blauw. Eventjes turen en dan zie je hem subtiel verschijnen. Een favorietje van me. (70x)

Door Michaël zijn verrekijker zie ik Mel 111 en die wil ik in mijn telescoop opzoeken. Ik dwaal wat door het gebied en stuit dan zo maar op een vaag grijs vlekje. (M64?) Dit heb ik nu altijd al gewild. Gewoon wat dwalen over de sterrenhemel en dan ineens zelf een “vlekje” vinden/ontdekken. Kicken! Geen kaart bij de hand dus ik weet niet welke ik heb gezien, maar dat doet aan de kick niets af.

Aan het begin van de avond nog flink gezocht naar M81 en M82 en niet kunnen vinden! Grrrr.

Ook aan het begin, de mooie heldere samenstand van Venus en Jupiter en Venus ook nog even als een halve maan in de telescoop van Michaël.

Aan het eind, tijdens het inpakken van de auto zien we laag, door de bomen nog twee heldere punten. Spica en Saturnus. Thuisgekomen probeer ik Saturnus nog met de verrekijker maar ik tril te veel. Wel dus weer 4 planeten op één avond.

Overdag had ik nog naar de Zon gekeken en de zonnevlekken geschetst. Maar de Zon was nu toch weer iets minder actief dan afgelopen weekend. Toen waren er veel en grote zonnevlekken te zien. Nu wat kleinere vlekken verdeeld over drie groepen, maar wel leuk. (met de ETX 90, zonnefilter en met een vergroting van 80x).

04-02-12 Groningen, 8” dob, 20:35 – 21:10 temp. -11 Maan 12 ½ dag

Okay, mede geïnspireerd en gestimuleerd door Michaël, ben ik toch wat meer interesse voor de Maan gaan ontwikkelen. Vorige maand voorzichtig begonnen met Rupus Recta. Ik kon het vrij eenvoudig vinden aangezien hij toen (02-01-12) mooi langs de terminator stond en een erg opvallende structuur is. Een kaarsrechte, donkere streep met aan weerzijden een krater. Niet te missen en ik was een beetje over mijn “Maanvrees” heen. Gewoon de waarneemtip van die datum gevolgd en dan is het goed te doen.
Dus vanavond ben ik naar buiten gegaan met het doel om Vallis Schröter te zien, te beschrijven en te schetsen.
Ook vrij eenvoudig te vinden, zie ik twee ongeveer gelijke grote kraters waarvan uit één een kronkelende rivier lijkt te komen. (70x). Bij 130x zie ik krater Aristarchus als wit, fel verlicht met aan één kant de schaduw op de kraterwand, een centrale berg en enkele ringen op de andere wand van de krater. 
De krater Herodotus, waar Vallis Schröteri lijkt te ontspringen ziet er meer uit als een ondergelopen krater. Helemaal niet fel en ook niet zo diep, geen centrale berg. ( Ik zie later pas tijdens mijn “research”op Virtuel Moonatlas, dat de vallei daar helemaal niet uitkomt maar er los van is ).
De vallei zelf is erg lang en kronkelig en loopt vanaf Herodotus, door een bergje, met een lange bocht naar het westen waarbij halverwege enkele scherpe knikken zitten. Hij is zo breed dat je de schaduw op de binnenkant van de wanden goed kunt zien. De krater en de vallei lijken zich op een soort van donker vierkant te bevinden en (voor mij) onder het geheel loopt een scherpe rechte streep. (montes agricola)
En al ligt mijn hart hier toch niet helemaal, zo kun je toch nog lekker even van de hemel genieten en leer ik eindelijk wat structuren op de Maan.
In verdere sessies, zowel eerder als later op de avond, nog Venus, Jupiter, M42 en Mars.

De temperatuur daalt tijdens mijn Marswaarneming nog tot -13 en mijn buis is stijf bevroren en twinkelt in het maanlicht.

Groningen, 28-01-12  18:00 uur

Vanavond was het heel even helder en zag ik de Maan, samen met Jupiter en Venus. Een mooi plaatje, dus heb ik er een foto van gemaakt. Eigelijk twee, want het geheel paste niet in één beeldveld. Foto met mijn mobiele telefoon, een Samsung Galaxy Y:

Groningen, 17-01-12 8” dob 22:15 – 23:25  -3

Heerlijk, alweer helder. De dob om 16:00 uur al buiten en om kwart over 5 zie ik voor het eerst Venus door mijn telscoop. Die had ik alleen nog maar door een verrekijker gezien en nu met een vergroting van 130 x kon ik mooi de fase zien van Venus. 
Ook direct maar Jupiter bekeken al is het nog wat licht, maar die verdwijnt steeds vroeger uit het gezichtsveld van mijn tuin en ik wilde nog graag even hem schetsen met de GRV. Die is nog niet in beeld en om even voor achten probeer ik het weer. Ik zie dan net dat de GRV op het randje verschijnt. Om 20:40 ga ik weer naar buiten, t’is per slot lekker weer 

 , en ja daar is hij. Ik neem rustig de tijd om te schetsen maar zie wel dat de seeing veel slechter is dan afgelopen zondag. Hopelijk wordt dat later op de avond beter want ik wil wat nieuwe objecten proberen.
Om tien uur kan het dan echt beginnen. Eerst, uiteraard, even M42. Met een vergroting van 240x krijg ik het beeld niet echt scherp en de E-component zie ik ook niet. De seeing is veel slechter dan zondag en de achtergrond is ook grijzer. Maar het blijft een mooi nevel.
M78 is dan het eerste nieuwe object dat ik zie. Een lichte nevel om twee sterren heen. Enigszins rond en wel redelijk groot is hij toch moeilijk te vinden, juist vanwege die lichte achtergrond. Orion staat vanuit mijn perspectief richting het stadscentrum. Met een vergroting van 90x was hij toch zichtbaar bij direct kijken.
Dan probeer ik IC 2149 in Auriga maar weer lukt me dat niet. Ook NGC 1514, eveneens een Planetaire Nevel, in Taurus gaat aan mij voorbij. Maar NGC 2371 vind ik wel. Een planetaire nevel in Tweelingen, bij Castor. Een langwerpig neveltje met aan één kant een sterretje erin, goed te vinden bij 90x en duidelijk met 130x en UHC-filter. Perifeer nog net even mooier. Later lees ik dat hij uit twee lobben bestaat en dat hij ook de aanduiding NGC 2372 heeft.
En NGC2158 is ook nieuw en eindelijk zie ik hem. Op alle foto’s van M35 zie je hem erbij dus ik moest hem vinden. Dat bleek achteraf helemaal niet zo’n probleem maar zo naast de sprankelende (naar verhouding) grote open hoop M35 valt hij wat in het niet. Een wolkje van heel veel fijne sterretjes. Vooral perifeer veel sterretjes te zien. Mooi rond cluster. Bij een vergroting van 70x, in de 17mm Hyperion, past zowel NGC 2158 als M35 mooi in één beeldveld. Er staat één heldere ster bij of voor.
Op het laatst, als toetje Mars nog even weer bekeken en weer was duidelijk dat de seeing een stuk slechter was. Wel weer mooi drie planeten gezien op één avond…