Eigenlijk kan ik me niet anders herinneren dan dat ik geïnteresseerd was in de nachtelijke hemel.

Altijd keek ik wel naar boven als ik ’s avonds buiten was. Als de sterren flonkerden ging mijn fantasie met mij aan de haal. Eén heldere ster (achteraf moet dat Sirius geweest zijn) flonkerde in alle kleuren van de regenboog en ik stelde mij er dan bij voor dat die zo zou kunnen ontploffen en ik bleef dan ook lang kijken om te zien of dat gebeurde.

Op de lagere school hield ik mijn spreekbeurt uiteraard over de sterren. Ik heb één van die spreekbeurten nog bewaard en als ik het nu terug lees is het gewoon tenenkrommend om te lezen wat ik allemaal fout had.

Bij een maansverduistering ( ik vermoed dat dit in januari 1982 moet zijn geweest, ik was toen 16) heb ik met mijn camera daar foto’s van gemaakt. Gewoon los uit de pols, wist ik veel. Het rolletje (jaja) heb ik toen naar een fotozaak gebracht om te laten ontwikkelen. Toen ik de foto’s weer op kwam halen vertelde de “fotomeneer” dat de foto’s helaas mislukt waren, hij had ze niet ontwikkelt want hij had op de negatieven al gezien dat er niets op stond en dat bespaarde mij geld. Ik heb er toen bij hem op aangedrongen om ze toch af te drukken (ik wist per slot dat ze inderdaad donker zouden zijn). Enige tijd later kon ik ze weer halen en ik was er heel blij mee want er was toch (net) te zien dat er een verduisterde maan op die zwarte achtergrond stond.

In 1989 publiceerde het tijdschrift Panorama foto’s die de beide Voyagers hadden teruggezonden naar de Aarde. Maar…. die Panaroma zat in de Leesmap. Dit was een map met tijdschriften als de Libelle, Margriet, Panorama, Story, Donald Duck en noem maar op. Daar hadden mijn ouders een abonnement op en elke week kreeg je een nieuwe map en moest je de oude weer inleveren. Dus mocht ik die foto’s van Saturnus, Jupiter en Uranus natuurlijk niet uit het tijdschrift knippen. Daarop ging ik met die Panaroma naar de bibliotheek waar een kopieermachine stond en heb ik die bewuste bladzijden gekopieerd (en ik heb ze nog steeds!).

Van 1995 tot 2001 liep de televisieshow Star Trek Voyager. Al had ik de vorige Star Trek series ook wel gezien, werd ik toch echt geraakt door de uitgestrektheid en vreemde objecten in het universum door deze serie. Ik droomde er van om zelf door die bijzondere wereld te kunnen reizen.

Dus…. kreeg ik in 2005 mijn eerste telescoop. Een merkloze 70-700 op een ontzettend wiebelig statief:

Met de bijgeleverde oculairen begon ik, in de achtertuin, hiermee te experimenteren.

Ik was (gelukkig) direct begonnen om mijn (hum, hum) waarnemingen op te schrijven in een notitieboekje. Let wel, ik wist nog niets van de hemelmechanica, telescopen of vergrotingen maar wist met mijn eerste waarneming in ieder geval te concluderen dat de Maan van oost naar zuid bewoog.

Maar ik had nog steeds geen enkele kennis van de sterrenhemel en behalve de Maan en enkele sterren kon ik verder naar niets kijken. Dit duurde tot mei 2007. Ik had gelezen dat op 22 mei om 22:25 uur Saturnus achter de Maan weg zou komen. Wij zaten toen op Terschelling en de telescoop was meegegaan. Dus heb ik, in volle spanning, de telescoop op de Maan gericht en geduldig gewacht tot Saturnus daadwerkelijk achter de Maan weg zou komen en ik hem dus met gemak zou kunnen vinden. En jawel! Daar was hij en goed zichtbaar in de telescoop met een vergroting van 175 keer zag ik daadwerkelijk een ring om het bolletje Saturnus. Voor het eerst in mijn leven zag ik iets, wat tenminste in mijn ogen, echt buitenaards was. Ik kon met mijn eigen ogen aanschouwen dat er een planeet was, die niet zomaar een bolletje was maar waar dus een ring omheen zat. Dat ogenblik vergeet je je hele leven niet meer!

En dat was het moment dat ik wist dat ik meer wilde. Meer wilde weten, meer wilde zien!

In 2009 werd ik lid van VWS Noord Drenthe en kocht ik mijn tweede telescoop. De befaamde Meade ETX 90. Ook toen was mijn kennis nog nihil en dacht dat zowel de opening alsook de brandpuntsafstand groter moest zijn dan mijn 70-700 en zo kwam ik dus op de 90-1250 Meade telescoop. Er zat ook goto op, maar ik vond dat zo’n gedoe dat ik de goto nauwelijks heb gebruikt.

Ik gebruikte hem dus handmatig en heb zo toch nog 31 Messiers weten te vinden. Ook gebruikte ik hem veel met een witlichtfilter voor zonswaarnemingen.

Door gebruik te maken van Wikipedia, de lezingen en de kennis van personen (lees Bob) van VWS en Carte de Ciel nam mijn kennis snel toe. Ook had ik nu geleerd dat ‘size does matter’ en dus kwam er de klassieke Skywatcher dobson 200-1200. Dit was echt het perfecte instrument voor mij. Gemakkelijk te bedienen en flink meer opening dan de 90 mm Meade. Met deze 20cm dob heb ik 62 Messiers gezien. Ook groeide mijn belangstelling voor de Zon en dan niet alleen in witlicht, ik wou onze ster ook in H-alpha kunnen bekijken. Dus de protuberansen. Mede VWS-lid Niels had een mooie 35mm Lunt te koop staan en wij konden al snel tot een overeenkomst komen.

De ETX ging nog steeds mee op de vakanties naar Terschelling en uiteraard wou ik daar ook graag meer opening hebben maar het moest ook nog steeds compact zijn. Zo kwam er een 13 cm Skywatcher Newton bij op een goto montering. Dit keer heel bewust voor goto gekozen omdat, als je dan toch op één van de donkerste plaatsen in Nederland bent én het is een keer helder, dan wil je ook zoveel mogelijk zien en de goto bespaard me dan de tijd die ik verlies met zoeken.

Maar nog steeds leed ik aan een vreselijke ziekte genaamd apperture fever, ofwel de behoefte aan een nog groter instrument. Dit keer zeer veel research gedaan en kwam ik uit op een 25 cm Orion dob met goto. Orion heeft een donkergrijze buis, wat me heel erg aansprak aangezien er in mijn tuin veel lichtvervuiling is en dat weerkaatste heerlijk op die witte Skywatcherbuis en ik moet eerlijk zeggen dat me dat geweldig stoorde. En nu ook met goto om bijvoorbeeld in het veld ook weer minder tijd te verliezen met zoeken, maar ik vond het ook een vereiste dat ik de dob handmatig zou kunnen bedienen én hij moest kunnen volgen en deze telescoop voldeed aan alle eisen. Manlief vond uiteindelijk (en terecht) dat het nu allemaal wel wat uit de hand liep met de telescopen en heb ik de 20 cm dob (die gelukkig in de vereniging bleef) en de ETX toen verkocht.

Ook de opening van de Lunt hield mij bezig dus uiteindelijk ook deze verkocht (deze bleef ook binnen de vereniging) en een 80 mm Lunt ervoor in de plaats gekocht.

Nu ben ik klaar met mijn instrumentarium en zeer tevreden, blij en gelukkig met wat ik heb (en groter dan 25 cm gaat echt niet want dat is voor mij niet meer te tillen, helaas 😉 )

Leren en lezen doe ik nog steeds erg veel maar helaas is het waarnemen op een lager pitje komen te staan. Dat heeft meerdere oorzaken maar de belangrijkste is dat mijn tuin erg lichtvervuild is en hoewel me dat in de eerste jaren niet zo opviel en niet zo stoorde, zinkt mij nu al de moed in de schoenen als ik naar buiten stap gewoon om even naar boven te kijken. Overal licht, een lantaarnpaal direct in mijn achtertuin en vele buren die boven hun deuren en op hun verdiepingen lampen hebben branden. Zeer demotiverend. En nu, mede door corona, zijn er ook bijna geen veldsessies maar ik ga er van uit dat dat voorbij gaat en we weer eens heerlijk onder een prachtige donkere hemel van al die prachtige dingen aan het firmament kunnen genieten!

Gasteren 11/12-07-2020

Mijn 12e komeet! Na een spontane oproep van Bob op Whatsapp zijn Gerard en ik ook naar Gasteren afgereisd. Dit om de blote oog komeet C/2020 F3 NEOWISE te zien. Supergaaf, een heel heldere kern met diffuusheid er omheen en een superlange wijdt uitwaaierende staart. Aan het begin heel even zoeken maar met de 10×50 bino gauw gevonden en een half uur later ook met het blote oog te zien! Ik heb er op mijn bescheiden manier ook foto’s van gemaakt en ook redelijk gelukt. Super!

Op 12/13-07-2020 samen met Edwin richting Zuidwolde gegaan en daar, op een viaduct, weer naar de komeet gegekeken. Verderop stonden nog andere mensen, ook te kijken.

En op 20/21-07-2020 nog een keer naar Gasteren, maar nu met de 13cm Skywatcher telescoop. De komeet was inmiddels beduidend zwakker en nu maar net met het blote oog te zien. Maar door de telescoop was hij nog heel mooi. De kern was wat kleiner geworden en de coma er omheen groter, maar de staart was door de telescoop veel langer en helderder dan met de bino.
We waren met z’n vijven: Bob, Gerard, Nils, Simon en ik. Omdat de seeing EN de transparantie bijzonder goed waren kwamen de planeten Jupiter en Saturnus er heel goed uit met veel details.
Verder heb ik nog M13, M31, M32 en M110 gezien. Het ISS kwam nog voorbij en tegen het einde kwam Mars op. Rood en druifvormig, maar meer was er door de lage stand niet uit te halen.
De Melkweg was ook heel mooi en duidelijk.

Gasteren 29/30-06-2019 25cm dob 22:30-01:30

Voor mij alweer de 6^e keer dat ik een Midzomernacht starparty meemaak en zoals altijd erg gezellig.

Ondanks de grijze nacht verbaas ik me iedere keer dat er nog zoveel te zien is.

Toen ik aan kwam rijden hingen de mistflarden al laag over de velden. Met de ondergaande zon erbij al een leuk plaatje, maar ik zag ook nog twee reetjes en dat was prachtig.

Ik was de eerste van de “sterrenkiekers” die aankwam, maar Bob volgde al snel en zijn we begonnen onze spullen op te bouwen. Bob had zijn 40cm dob bij zich en ik mijn 25cm dob.

Toen arriveerden Rico, Petra en Roderick en was de groep compleet (Rico met een 12,5cm ETX en Petra en Roderick met een 15cm ETX).

We konden direct beginnen met de opvallend heldere Jupiter. Een mooi beeld met 4 maantjes, waarvan er eentje onderaan (newton) Jupiter vast leek te zitten.

Ik heb de hele nacht Jupiter een beetje gevolgd en vooral het spel met de maantjes is fascinerend, want aan het eind van onze sessie stond een ander maantje vastgeplakt aan de bovenkant (newton) van Jupiter.

Saturnus stond nog laag maar ik heb hem direct toch maar bekeken, je weet nooit hoe zo’n avond nog verloopt. Het blijft speciaal zo’n bol te zien met een ring er omheen. In mijn telescoop zag ik ook Titan nog en later in de nacht nog twee maantjes. Bij bob in zijn 40cm heb ik er 4 kunnen zien, maar hij als expert zag er nog eentje extra.

Aan het begin had iedereen zo zijn problemen. Bob was zijn comacorrector vergeten en zijn verloopstuk van 2 inch naar 1 ¼. Die heeft de hele nacht maar met 2 oculairen kunnen werken.

Petra en Roderick moesten eerst hun telrad afstellen en dat heeft ze ook wel een uurtje gekost.

Rico heeft even moeten puzzelen hoe de go-to ook maar weer werkte, maar ook die kreeg het voor elkaar en bij mij ging tegen het einde de stroom er even af en ben ik zonder go-to verder gegaan, wat natuurlijk ook prima gaat, al duurt het dan iets langer voordat je iets gevonden hebt.

We werden ook nog getrakteerd op een spectaculaire vuurbal. Een felle groene flits, helderder dan Jupiter ontlokte kreten bij iedereen (behalve Rico, die zat er net met zijn rug naar toe).

Behalve de highlights zoals M13, M31, M27 en M57 heb ik ook nog twee delen van de Sluiernevel gezien. Zo mooi en zo groot, echt geweldig! Ook nog twee planetaire nevels NGC 6781 en NGC 6572, de Racketball, waarbij ik er vanmorgen achter kwam dat ik die tot mijn verbazing nog nooit had gezien. Dus ook nog een nieuwe waarneming erbij, super!

Ondanks de hele warme dag had ik het inmiddels zo koud gekregen, dat ik tegen half 2 ben gestopt. Ook Rico, Petra en Roderick hielden het voor gezien. Een beetje jammer voor Bob, die had nog wel even door gewild, maar ja, als alle autolampen aangaan en je weet dat je hooguit nog een half uurtje hebt voordat het weer lichter wordt, heeft Bob ten slotte zijn kletsnatte spullen ook weer ingepakt.

Nog even over de temperatuur, want ik had het zo koud. Toen ik in de auto stapte gaf hij aan dat het 14 graden was daar in Gasteren. Toen ik ter hoogte van Anloo reed was het daar 19 graden en terug in Groningen 23 graden. Dus niet zo vreemd dat ik het zo koud had….

Al met al weer een succes deze Midzomernachtstarparty, maar wel een beetje jammer dat er niet meer belangstellenden waren.

Volgend jaar weer, wat mij betreft!

Groningen 03-02-2019, 13cm SW

Gisteravond was het eindelijk weer helder.

En ik zag al aan het begin van de avond dat de sterren(beelden) gunstig stonden voor mij.

Een redelijke kans dat ik vanavond mijn laatste Messier-object kon gaan waarnemen.

Mijn spullen heb ik op tijd buiten gezet om te koelen en toen kijken of ik M93 (in Achtersteven) kon zien.

Hij staat ongeveer op de hoogte van Sirius en ik heb een klein uur de tijd om hem te spotten, als hij net tussen mijn huis en die van de buren te zien moet zijn.

Toen ik begon zat de muur van mijn huis nog in de weg. Een kwartiertje wachten dan maar. Dus even de Orionnevel bekeken en M48. Helaas door alle lichtvervuiling kon ik de PN die voor M48 staat niet ontwaren. Na een kwartier weer proberen en grrrrrrr toen zat de hemel die ik moest hebben nog “in” de bomen, dus nog meer geduld.

En dan is het zover. Precies in het gaatje hemel dat ik heb, vind ik hem. Best wel een gemakkelijk object, een open sterrenhoop. Met twee behoorlijk heldere sterren en een 30-tal minder heldere in een wat structuurloze hoop. Niet mooi rond ofzo. Wel rijk aan puntjes en ik denk dat als ik niet zoveel lichtvervuiling had gehad dat hij dan nog beter tot zijn recht was gekomen, want zelfs in deze omstandigheden was te zien dat het toch een aardige hoop was (met 90 en 150x). Maar door de omstandigheden was 150x echt teveel en kwam hij er beter uit met 90x.

Maar ik was zeer gelukkig, mijn laatste M!

In totaal heb ik bijna 10 jaar er over gedaan om ze alle 110 te zien.

Mijn eerste M was M45 op 17-03-2009, mijn laatste dus M93 op 03-02-2019.

Met mijn ETX 90 heb ik 31 Messiers gezien.

Met de 20cm SW dob er 62 gezien.

Met de 25cm Orion dob 107 en met de 13cm SW 77.

De meeste M’s heb ik starhoppend gevonden, maar ik moet bekennen dat ik met name in Maagd en Coma Berenices de goto heb gebruikt voor zo’n 6 objecten. Daar was het allemaal zo verwarrend vond ik. Er staan veel stelsels en welke is dan welke. En links is rechts (met de newtons), en boven is onder, dus daar heb ik wat hulp gehad van de goto.

Ook M83 heb ik met de goto gedaan. Nu ik ze allemaal heb gezien vond ik M83 echt de lastigste om te kunnen zien. Ook met M70 heb ik de nodige moeite gehad.

Maar ik ben uiteraard zeer blij dat ik ze nu allemaal heb gezien, niet tegenstaande sommige leden van VWS Noord Drenthe, die mij jaren hebben geprobeerd te overtuigen dat ik ze niet allemaal zou krijgen hier in het hoge noorden.

De maansverduistering starparty van 27-07-2018 was een groot succes!
Aanwezig waren 7 leden (Gerard, Michaël, Simon, Rico, Niels en zijn zoon, Henk Jan en ik zelf) en maar liefst meer dan 13 gasten.

Iedereen was ruim op tijd aanwezig om de verduisterde maan te kunnen zien. Eerst konden de planeten Venus, Jupiter en Saturnus bekeken worden en toen kwam de “bloedmaan” op.
Later werd ook Mars zichtbaar als felrode punt onder de maan.
Tijdens de verduistering hebben we ook nog wat deepsky aan de gasten kunnen laten zien, zoals M13, M31 en Albireo.
Het ISS hebben we twee keer over zien komen en verschillende meteoren zijn gespot.
De temperatuur was zeer aangenaam en het was gezellig.
Een topavond!
Tegen 01:00 heeft iedereen zijn spulletjes weer ingepakt.

Gasteren 30-06/01-07 2018, 25cm dob  23:00 – 02:00

De befaamde midzomernacht starparty is weer geweest.
Precies op de kortste nacht en ook nog met een bijna volle maan. Is waarnemen dan wel mogelijk?

Zes leden van VWS Noord Drenthe en een gast dachten van wel en trokken met hun spullen naar Gasteren.
Begonnen om 23:00 uur met opbouwen, maar wat was het nog licht.
Te zien zijn al Venus en Jupiter. Aan Venus is weinig te zien, de seeing is slecht en de planeet staat laag, maar toch. Te zien is dat Venus niet helemaal “vol” is. Jupiter en zijn 4 maantjes, maar ook de wolkenbanden zijn zichtbaar.
Saturnus is ook al op en ook die wordt bekeken. De ringen mooi open en opvallend helder. Zelf heb ik behalve Titan er ook nog 3 andere maantjes bij gezien. De transparantie was wel goed.
Dan komt de Maan op. Bloedrood komt hij boven de bomen uit en vooral Bob is erg enthousiast omdat hij door zijn telescoop, de Maan langs de bomen kan zien bewegen door de draaiing van de Aarde.

Ook komt Mars op en staat zo prominent onder de Maan. Ook deze staat laag en mede door de stand, maar waarschijnlijk ook door de stofstorm, zijn er geen details op deze planeet te ontwaren.
Dus in deze grijze nachten toch prachtig van vier planeten kunnen genieten 

Mijn hoofddoel voor de nacht was de dwergplaneet Ceres. Dit is de grootste dwergplaneet in de planetoidegordel en stond nu vlakbij Algieba in Leeuw.
Ik had zelf nog nooit een object uit de gordel gevonden (wel gezien bij anderen in de telescoop) en met wat begeleiding van Bob en een zoekkaartje is het me gelukt  Weliswaar is er niet veel meer te zien als een zwak sterretje, maar wetende wat het is en hem zelf kunnen vinden geeft een kick!

Verder heb ik nog wat deepsky highlights bekeken zoals M13, M31 en M57.
Aanwezig waren behalve mijzelf: Bob, Niels, Gerard v/d Braak, Jan Willem v/d Kouwe, Michaël en Henk Jan.
Het was een hele leuke en gezellige avond en zeker aan het begin aangenaam van temperatuur. We hebben ook veel bij elkaar gekeken en onze gast van veel informatie voorzien.

Al met al was de midzomernacht party weer een succes  

Midsland a/z, 14/15-05-2018 23:40 – 1:30 SW 130

Gisteravond was het helder. Geen maan, nauwelijks seeing en de achtergrond was zo zwart, echt geweldig en totaal niet vochtig.
Hoofddoel was M83, één van de twee M’s die ik nog moet hebben om de 110 te completeren. Ik ging aan de slag met mijn 13cm.

O o o, wat is dat ding moeilijk zeg! De horizon was vanuit mijn standplaats (Terschelling) laag genoeg, maar wat is dat kreng vaag zeg.
Gebruik makend van mijn goto, heb ik hem wel 10 keer gezocht en bekeken over de gehele nacht. Van de tien keer heb ik hem wel 6 of 7 keer gezien, maar ook wel eens niet! Ik durf rustig te stellen dat ik hem zonder goto nooit had gevonden.
Onder M83 waren ook nog sterren te zien, om maar aan te geven wat een fantastische horizon ik had, maar het bleef een uitzonderlijk vaag ding.
Ik vond hem ietwat langwerpig, niet eens zo klein, maar een verdere beschrijving kan ik absoluut niet geven. Geen details, geen structuur, ik kan hem alleen afvinken. Hopelijk pak ik hem nog eens met mijn 25 cm en zie ik dan wat meer.
Verder nog een hele hoop gezien, waarbij ik M104 (de Sombrero) toch echt wel een hele mooie vind. Bij M65 en 66 kon ik nu ook weer eens het Leo triplet compleet maken met NGC 3628, die ik alleen in Gasteren en nu dus ook op Terschelling heb kunnen zien.
Al met al heb ik een fantastische nacht beleeft en wie weet wat er nog meer komt, maar dit heb ik tenminste!

Gasteren, 26/27-06-2017  10”dob 23:00 – 01:15

Het leek aan het begin van de avond erop dat de omstandigheden toch niet helemaal optimaal zouden zijn met wat sluiers en lichte bewolking, zelfs Bob twijfelde of hij überhaupt zijn spullen wel zou opbouwen, maar hij heeft het wel gedaan en er vast geen spijt gehad!

We waren met z’n vieren op het bekende plekje bij Gasteren. Bob had zijn 40cm dob bij zich, Bas zijn 25 cm dob, Han de 20cm Schmidt-Cas. en ik ook met een 25 cm dob.

We zijn allemaal begonnen met de planeten Saturnus en Jupiter. Het was toch nog te licht en de planeten waren hier in het veld nog goed te zien. Bij Jupiter stonden twee maantjes heel mooi “op elkaar” en bij Saturnus was de Cassini-scheiding goed te zien en behalve Titan nog drie maantjes.

We hebben ook allemaal even een blik op Saturnus mogen werpen in Bob zijn prachtige 40cm.

Langzaam en gestaag werd het dan eindelijk wat donkerder en kon het echte werk beginnen.

Weer wil ik voor de lage M’s in Boogschutter en Schorpioen gaan en ik hoop maar dat de omstandigheden dat toe laten. Er was wel wat geduld voor nodig, omdat het eigenlijk nauwelijks donker werd. Ondertussen heeft Han veel SQM metingen gedaan.

Dan komt er een moment dat Han meldt dat hij M6 in beeld heeft staan. Dat is al een hele lage M en omdat ik nog in de wat hogere regionen zit (te wachten op meer donkere hemel) gooi ik direct mijn planning om en begin nu ook onderin en met succes!

Na M6 te hebben bewonderd, die er toch ook echt nog wel redelijk uitkwam, direct maar door naar de nog lager staande M7 en jawel! Al komt hij er niet mooi uit, toch is de open sterrenhoop als zodanig te herkennen.

M70 vind ik in eerste instantie niet, maar M69 wel. Al is het dan een vaag grijs rondje, op een grijze achtergrond, hij is zichtbaar dus ik kan hem afvinken. Maar hij laat geen enkel detail zien.

Pas een kwartier later vind ik dan ook eindelijk M70. Hierbij moet ik zelfs de buis wat bewegen maar dan laat ook deze bolhoop zich net onderscheiden van de achtergrond. Ook hier geen details te ontwaren, hij is zichtbaar maar daar houdt het dan ook wel mee op.

Mijn avond is al geslaagd, 3 nieuwe M’s, nog 2 te gaan!

Vermeldenswaard is ook nog de planetoïde Juno, die we door Bob zijn kijker mochten aanschouwen. Weliswaar niet meer dan een klein sterretje, maar het idee van een planetoïde was geweldig kicken.

Toen kon ik lekker ontspannen verder met wat objecten van de Herschel 400 lijst. Op mijn lijst voornamelijk bolhopen en planetaire nevels. De bolhopen gingen nog redelijk, maar van mijn hele lijst PN’s heb ik er maar eentje gezien. Die vage grijze dingetjes op die grijze achtergrond is echt erg lastig. Wat ik daarvan allemaal precies heb gezien moet ik nog uitwerken, maar mijn doel van de drie lage M’s was geslaagd!

Verder 5 nieuwe Herschel 400 te weten: H324, 325, 326, 330, 324 en verder nog NGC 6425 en IC 4756 en M 18 en M24

Lauwersoog, 25-03-2017 25cm dob, 20:00 – 22:00

Na de afgelopen dagen veel heen en weer te hebben gediscussieerd over of het helder genoeg was om het veld in te gaan, heb ik gisteravond toch maar de stoute “moonboots” aangetrokken en ben samen met Bas naar een plekje bij Lauwersoog gereden.

Hij is was hier al vaker geweest en vroeg mij of ik mee wilde. Nou, dat wilde ik wel eens proberen!

Helaas bleken de omstandigheden toch niet optimaal, met veel sluiers. Toch waren er regelmatig grote open plekken en kon er toch wel waargenomen worden.

Ook de locatie was verre van ideaal, vlakbij een gebouwtje met twee prachtige buitenlampen, maar goed. Altijd nog beter dan vanuit de stad.

Toen we aankwamen was het nog niet helemaal donker, wat het opbouwen wat gemakkelijker maakte. Bas heeft een XT10 push to, dus konden we mooi even kijken naar de verschillen in de constructies. Toen zijn we begonnen.

Bas ontdekte onmiddellijk dat Mars nog zichtbaar was, net boven de horizon, dus die bekeken. Vreemd genoeg zag ik bij Bas Mars in de kleuren van een stoplicht: oranje, rood, groen. Wel logisch vonden wij, omdat hij zo laag stond. Ik heb hem toen ook in mijn scoop gezet, maar bij mij was het een mooi oranje bolletje, wel klein en geen details te zien. Heel vreemd. Hij heeft toen mijn oculair in zijn dob gestoken voor het geval het daar aan lag, maar ook toen bij hem weer die “prachtige” kleuren. Geen idee waar dit verschijnsel door veroorzaakt werd.

Daarna zijn we aan de slag gegaan. Ieder met zijn eigen programma. Mij heeft deze avond nog 13 nieuwe Herschel 400 opgeleverd, dus al met al was ik dik tevreden.

Ook de komeet nog geprobeerd, maar met de beste wil van de wereld heb ik hem niet kunnen vinden.

Op het einde ook nog Jupiter bekeken, de seeing was niet best, toch was de Grote Rode Vlek nog net te ontwaren. De vier maantjes mooi op een rij. Eén aan een kant en drie aan de andere, altijd mooi.

Mijn hoogtepunten waren wel oude bekenden. De Eskimonevel, de Uilnevel, M35 en lekker nog de Orionnevel, die vooral bij Bas er erg mooi eruit kwam.

Van de nieuwe Herschels vond ik H92 erg mooi. Een mooi open cluster die er goed uitkwam.

Verder gezien: H 100, 125, 132, 152, 161, 158, 162, 164, 160, 151, 150, 144, en dus H92.

Groningen, 27-11-2016 10″dob 22:00 – 0:30

Helder! Eindelijk weer. Ik was al bang dat ik voor de maand november 0 aantal waarnemingen zou hebben, maar nee. Op de valreep krijgen we dan eindelijk het mooie weer.
Ik ben naar Michael gegaan, om in zijn tuin te proberen M77 te zien. Mijn huis staat op het zuiden en zijn huis op het oosten dus dacht ik, daar moet het lukken. En het is gelukt.  
Al drie jaren probeer ik M77. Een relatief gemakkelijke M in Walvis, die ook niet zo heel laag staat, maar vanuit mijn tuin nu al jaren onmogelijk blijkt te zijn. 
Om half tien heb ik mijn spullen bij Michael opgesteld en ben direct maar gaan kijken. De buis was nog niet optimaal gekoeld en mijn ogen waren nog niet aangepast, maar ik had echt zoiets van nu of nooit!
En ja, wauw, direct in beeld. Een hele heldere kern met wat wazigheid er omheen, het leek wel wat op een bolhoop. Dit met een vergroting van 90x en nog totaal onaangepaste apparatuur en ogen. Maar dat boeide mij niet, ik had hem! 
Toen maar eerst wat gekalmeerd en alles de tijd gegeven om aan te passen. M 42 bewonderd en wat was dat mooi. Zo groot, zoveel structuur, zoveel grijstinten. Michael had hem ook in zijn 20cm Newton en toen was goed te zien wat het verschil was met 5cm verschil in opening. Met 5cm meer is het beeld helderder. Duidelijk meer lichtvangst. Qua grootte van de nevel en de details maakte het nog niet eens zo heel veel uit, maar vooral de helderheid was opvallend.
De seeing was erg goed! Geen twinkelingen en af en toe was ook de e-component van het Trapezium te zien. Ook de transparantie was redelijk goed, dus echt een avond om er goed van te genieten. In de hoek van het beeldveld kwamen ook nog de sterren in beeld van de Running man, het was prachtig.
Dan M1 bekeken en ook die was verbluffend groot met 150x. Wolkig met toch ook wat structuren, fantastisch. Ook nog met UHC filter geprobeerd maar dat vond ik geen succes. Misschien wel wat meer structuur, maar het geheel werd er ook erg donker van.
Daarna ook nog drie nieuwe Herschel 400 aan mijn lijstje toegevoegd, te weten H 38, 17 en 68 waarvan H38/NGC 936 wel de mooiste was.
Nog maar weer eens naar M77, nog steeds te doen vanuit zijn tuin en nu kwam hij er goed uit en leek niets meer op een bolhoop.  
Een hele heldere kern en nu veel meer structuur te zien. Langwerpig en toch wel groot. Een heldere ster er vlakbij. Hij liet zich gemakkelijk vergroten tot 150x en ik vond hem wel erg mooi moet ik zeggen.
Verder veel bekende en mooie objecten bekeken, zowel in zijn kijker als de mijne zoals bijvoorbeeld M37, het dubbele cluster en M35. Vooral die laatste was (uiteraard) een genot voor het oog. Prachtige helder sterren vullen volledig het oculair.