Groningen, 24-07-12 8” Dob 0:05 – 2:10 Transparantie goed, seeing redelijk.

Heerlijk waarnemen als het zo lekker is buiten en gelukkig wordt het ook al eerder donker, dat kun je goed merken. Ik begin dan ook direct om 12 uur, want morgenvroeg om 7 uur gaat de wekker. Maar ik moet echt waarnemen vanavond. Het is lang geleden dat het echt zo mooi helder was en ook het feit dat ik een lichtscherm heb, moet uitgetest worden.
Dat lichtscherm bestaat uit drie palen op een voet waarover/tussen ik een zeil span met lijmklemmen. Hij is drie meter lang en ruim twee meter hoog. Dit om een achter het huis staande lantaarnpaal af te schermen en een achterbuur.
Ik wil eerst een sterrenstelsel vinden bij M13. NGC 6207 moet een galaxy zijn van ruim de elfde magnitude en vlakbij M13. Een uitdaging dus. Maar als ik er toch ben en ook om mijn ogen nog wat te laten wennen eerst de grote bolhoop zelf maar even. Wat een pracht! Bij 90 x schitterend en redelijk op te lossen, niet tot in de kern. Vergroot tot 300 keer en hij is beeldvullend en adembenemend.
Met 90x begin ik mijn zoektocht naar NGC6207. Al vrij snel zie ik hem perifeer. Maar hoe langer ik kijk, hoe minder ik er van overtuigd raak dat het hem is. Ik zie een heldere kern, kan ook een sterretje zijn en een heel, maar dan ook heel lichte ovalen waas er naast. Ik besluit opnieuw mijn zoektocht te beginnen vanaf M13. Deze net uit beeld en al zoekend kom ik toch weer bij het zelfde object uit. Maar alleen perifeer zie ik hem. Als ik er recht naar kijk dan zie ik hem niet en ga ik weer twijfelen. Zijn het niet gewoon een paar kleine sterretjes dicht bij elkaar? Ik ben er een uur mee bezig. En ook na herhaaldelijk opnieuw te zijn begonnen, kom ik er iedere keer weer uit. Dus het zal hem zijn ook al zie ik eigelijk niets.
M92 heb ik ook al een tijd niet meer gezien dus die ook maar meegenomen. Toch wel een mooie bolhoop. Kleiner dan M13 maar erg wijdt uitwaaierend.
Het volgende doel van vanavond is een planetaire nevel in Zwaan. NGC 7027 is makkelijk te vinden voornamelijk omdat hij zo mooi lichtblauw en bij een vergroting vanaf 130x duidelijk een schijfje is. En weer kan ik begrijpen hoe de term Planetaire Nevel hiervoor door Herschel is bedacht. Hij lijkt wel wat op Uranus. Hij sprankelt niet zoals een ster en toch is hij heel duidelijk. Mooie kleur ook. Verder geen details gezien.
Ook de Blinking Planetary wil ik zo graag zelf vinden maar die staat in zenit en doordat de buis echt loodrecht in de rockerbox staat is manoeuvreren echt lastig en ontbreekt me de moed want ik heb nog veel meer op mijn programma staan maar helaas moet ik vroeg op, dus doe ik er verstandig aan te stoppen… Maar niet voordat ik toch nog weer M31, 32 en 110 heb meegenomen. Goed zichtbaar trouwens, vond de transparantie sowieso erg goed (of het komt door het nieuwe lichtscherm). De Melkweg was ook erg goed te zien en dat vanuit de stad! M33 ook nog maar even met een vergroting van 50x kon ik enigszins een kern zien en een hele grote halo. Een groot object maar een hele lage oppervlakte helderheid.
En dan moet ik echt gaan afbreken, ik kijk nog snel naar Pegasus/Vissen maar helaas komt Uranus nog niet boven het dak…

Venus overgang expeditie 06-06-12 Noordkaap (Gr)

Ik ben om kwart over drie opgestaan met de hoop op een Venus overgang expeditie, maar een vrees voor zware bewolking en regenbuien. Buienradar laat zien dat er een heel groot regenfront langzaam vanuit het zuiden naar het noorden trekt en de wolkenradar laat zien dat net daaraan voorafgaand de bewolking dunner is. Na een kort overleg met Michaël zijn we eruit. We gaan! Ook de mede expeditie leden uit Drenthe (Niels en Ton) hebben duidelijk gemaakt dat ook zij naar de Noordkaap (bij de Eemshaven) zullen vertrekken.
We komen om kwart voor vijf aan en zijn zeker niet de eersten (ook niet de laatsten) en parkeren de auto op het schuine talud van de dijk. Hoe ik daar weer weg kom zie ik wel als het voorbij is.
We mogen opstellen bovenop de dijk, tussen de schapen, waar we met ongeveer 16 man staan. Als alles klaar is zien we een vuurrood stukje van de zon opkomen. Zouden we geluk hebben? Binnen een kwartier weten we het en binnen een kwartier is het voorbij. Een mooie grote ronde stip is te zien voor de zon, Venus! Dit door de zoeker (zonder filter) en ook de 120 mm refractor (zonder filter) van Michael. Wat een kick. De kreten van enthousiasme galmen over de dijk. Ik zelf heb de zon wel gezien door mijn ETX, ook zonder filter, maar toen was er helaas al weer zoveel bewolking dat ik Venus niet heb kunnen zien. Dan trekken al snel weer sluiers voor de zon en zoals later bleek; dat was het dan. De zon kwam op om 05:06 en verdween weer om 05:21 maar het was genoeg, we hebben het gezien! 
Daarna is er volop tijd voor kennismakingen en een gezellig praatje, ook erg leuk. En op de hele dijk heb ik geen twee dezelfde telescopen gezien. Er stond werkelijk van alles. Ook camera’s en een grote bino.
Erg bijzonder om mee te maken en ik kijk al verlangend vooruit naar de Mercuriusovergang in 2016.
Voor de organisatie een woord van dank, geweldig! En voor de mede expeditieleden: het was gezellig!

Kienveen, 23/24-03-12   8” dobson 21:00 – 01:00

Spannend…. Vanavond gaat het gebeuren, mijn eerste Messiermarathon. Op dit moment in mijn astronomie-carrière heb ik 62 Messier-objecten gezien dus zal 110 wel niet haalbaar zijn.

Ook denk ik niet dat ik de hele nacht zal doorhalen dus ben ik niet tijdens de schemering al aanwezig en mis daardoor M31, 32 en 110, om maar even een paar te noemen.

Ik hoop in ieder geval enkele nieuwe M-objecten te vinden en wil ook heel graag Saturnus zien, want dat zal vanuit mijn achtertuin bijna niet lukken en wordt de komende jaren alleen maar moeilijker.

Als ik aankom zijn de overige Messier-jagers er al: Bob, Niels, Gerard en Bert (jaja) en Reinier (die helaas al vroeg weer weg gaat).

Even moet ik me oriënteren. Waar zit wat hier in Kienveen en wat zakt het eerst onder de horizon, want daar moet je dan mee beginnen. Ik besluit het me zelf even gemakkelijk te maken en er even in te komen met M45. Makkelijk blote oog object dus de zoeker erop, prachtig! Dan met 50x vergroting (ik kan niet lager) mooie heldere sterren, maar eigenlijk mooier in de zoeker, gewoon omdat het in de telescoop niet in één Field of View past.

M34 is de volgende. Een redelijk compact hoopje met veel sterren waarvan velen paarsgewijs staan. Een kleine dertigtal sterretjes bij een vergroting van 90x.

Met enige regelmaat en geduld M76 (planetaire nevel) proberen te vinden maar is niet gelukt.

Dan volgen M42 en M43, ook gemakkelijke objecten. M42 een grote uitgestrekte nevel met donkere en lichte structuren, M43 wat lastiger als vaag neveltje om een sterretje vlakbij de grote Orionnevel. Trapezium gezien met heel af en toe de E-component op 90 en 170x.

M1 is een mooi supernova-restant die er hier in Kienveen goed uitkomt. Gemakkelijk te vinden en mooi ovaal/rond en lijkt egaal. Geen structuur.

M41 is dan het enige nieuwe M-object van de avond. Bob waarschuwde me net op tijd dat deze al onderweg was naar de horizon en hoewel ik Sirius thuis nog kan zien zit M41 te laag voor mij. Dus hier kon het en is gelukt! Een twintigtal ietwat gelige sterren in een open hoop. Niet van een erg hoge magnitude en eigenlijk vond ik hem ook niet zo mooi.

M52 is een fijn en compact hoopje. 1 Felle ster en zeker een twintigtal zwakkere. In de zoeker een heel vaag vlekje, een mooi hoopje. Bij 90x.

M103 is een vrij open hoop met een tiental witte sterren die toch ruim staan met een vergroting van 90x.

M35 is het volgende slachtoffer. Met 90x een mooie heldere hoop met meer dan 50 blauw/witte sterretjes van allerlei groottes en over de hele FoV.

Dan de M-etjes in Voerman. Ik zie de één en dan de ander, kan de derde helemaal niet vinden en ben dan weer terug bij de tweede en dan helemaal de kluts kwijt. Welke is nu wie? De nummering is ook zo lekker verwarrend. Van buiten naar binnen M37, M36 en dan M38. De verrekijker er maar eens bij gepakt. Ah ja, zo zit het. Met de verrekijker als zoeker lukt het dan om de juiste beschrijving bij het juiste object te maken.

M36 is een mooie heldere hoop meet een kleine 30-tal witte sterren en erg open.

M37 een 50-tal speldenprikjes, heel dicht op elkaar. Lagere magnitude dan M36. Wat compacter in het midden en wat uiwaaierend.

M38 een 30-tal wat dichter op elkaar staand met wat slierten, lijkt wel wat op een zeester (met wat fantasie). Alle drie met 90x.

M44 met 50x is de open hoop nog te groot voor mijn FoV. Heldere wit/blauwe sterren van hoge magnitude. Een dertigtal en het geheel is ook mooi in de 9×50 zoeker.

M67 had ik met de dob nog niet gezien en is een hele fijne hoop met heldere speldenprikjes van sterretjes. 1 Heldere erbij/er voor en een tiental iets minder heldere en vrij compact. Met 50 en 90 x.

Dan is het tijd om de Leeuw in te duiken en M65 en M66 zijn zo gevonden. Maar als verrassing voor mij zag ik nu ook NGC 3628 (Sarah’s Galaxy). Dit sterrenstelsel maakt het Leo-triplet compleet en ik had hem nog niet gevonden. Nu eigenlijk betrekkelijk eenvoudig ook al is het een edge-on stelsel. Een mooie rechte streep en verder geen details of kern zichtbaar. Zo gemakkelijk hier in Kienveen.

Dan de 105-groep. M105 redelijk gemakkelijk, ovaal met een redelijk heldere kern. Vlakbij staat NGC 3384 die mij even in verwarring brengt en waarvan ik nu thuis pas weet welke het is. Een rond stelsel met een heldere kern.

M95 en M96 redelijk dicht bij elkaar met een vergroting van 70x. Nog even snel gezocht naar de supernova in M95 maar net als eergisteren niet gelukt. Maar wel bij Bob! In zijn 50cm dob, bij niet eens zo’n hoge vergroting (weet niet meer welke) was hij zo duidelijk zichtbaar en helder. En dan te bedenken dat hij 38 miljoen lichtjaar ver staat. Kicken! Mijn eerste supernova!

Dan ben ik wel even toe aan een pauze voordat ik op de Grote Beer ga jagen. Tijd voor Saturnus. Wauw! Adembenemend. Wat scherp en helder. Met 240 keer zo mooi. De Cassinischeiding met gemak, wolkenbanden op de gasbol en de schaduw van de ringen. Met enigszins perifeer kijken 4 maantjes (Titan, Rhea, Tethys en Dione). Later ook nog bij Bob met 290x. Ongelooflijk! Zo mooi, echt een pronkstuk. En daar de maantjes zomaar zichtbaar, geen perifeer kijken nodig! De 50cm kwam goed tot zijn recht gisteravond.

Dan naar de Grote Beer. M81 en M82. M81 mooi rond en helder. Heldere kern en een grote halo. M82 lang, dun en helder. Ik meen zelfs een streep over het Sigaarstelsel te zien. Beide met 70 en 90x.

M 97, de Uilnevel. Een planetaire nevel en hij is groot en rond, ietwat groenig een mooie egale ronde wolk. Daar vlakbij M108. Een smalle streep, best wel vaag. Met een kleine kern of het is een sterretje met 90x.

M109 is te vinden als je Phecda net uit beeld hebt. Niet al te gemakkelijk en enigszins ovaal maar geen enkele structuur te zien. (90x).

Nog even gezocht naar de fraaie dubbel M40 😉 , maar ik was niet helemaal zeker of ik de goede had, dus helaas…

M106, ovaal met een heldere kern met 50x.

M94 is helder en rond (was dus mijn vergissing van laatst waarbij ik dacht dat het een bolhoop was).

M63 met 90x een ovaal stelsel met heldere kern.

M51 is heel mooi en duidelijk. 2 Heldere kernen en het (voor mij) linker stelsel lijkt groter. Ook de “brug” tussen beide stelsels is goed te zien en ik meen ook een zweem van een spiraalarm te zien.

Op zoek naar M101 met een vergroting van 90 keer lukt het niet. Ik kijk er vast “doorheen”. Dus even een wat lagere vergroting en ja. Met 50 keer zo gevonden want hij is heel groot. Niet erg helder, wel rond maar geen structuur.

M53 is een klein compact bolhoopje. Niet op te lossen met 90x maar wel enkele individuele sterretjes.

M64 is bij 90x een ovaal, duidelijk zichtbaar, stelsel. Een heldere kern.

M3 mooie compacte bolhoop. Enigszins op te lossen, zeker bij 240x. Een dichte kern.

M13 bij 90 x ook enigszins oplosbaar. Ik zie hem later nog bij Bob in zijn 50cm en wauw!!! Onvoorstelbaar mooi en duidelijk en helemaal opgelost.

En op de valreep neem ik M57 nog even mee. Mooi kringetje met duidelijk een opening in het midden.

Ik probeer nog het Virgocluster uit te kammen maar dat lukt me niet en ik heb er ook geen geduld meer voor. Ik stop om 01:00 uur.

Als ik nog even praat met Gerard, Bob en Niels hebben we het nog even over de M104, de Sombrerogalaxy, die ik maar niet kon vinden. Bob zoekt hem op en die is zo onvoorstelbaar mooi. Duidelijk de stofband als strakke zwarte streep. De kern er als het ware boven op. Wat een detail en wat een scherpte. Samen met Saturnus echt de pronkstukken van de avond!

Dan ga ik naar huis, moet onderweg nog even stoppen voor een overstekend reetje en ook nog twee hazen. Ik heb een heerlijke avond gehad. Niet koud, gezellig en heel veel moois gezien. Wat mij betreft volgend jaar weer.

In totaal 34 Messiers gezien.

Groningen 15-03-12 8” Dob 21:00 – 23:30

In de tuin van Michaël, geen maan, seeing was redelijk, transparantie slecht en last van licht van de sportvelden.

Begonnen met Mars en kunnen vergroten tot 240x. Duidelijk te zien dat de poolkap kleiner was geworden dan 15-01-12. Redelijk veel donkere details te zien en een wat wittige, wolkige structuur rechtsboven en linksonder (voor mij) op de planeetbol. Uitgebreid bekeken en geschetst. Mars stond dichtbij de M105 groep (1 graad ongeveer) en die kon ik dan ook niet vinden.

M51 bij 170x, zichtbaar dat hij uit twee sterrenstelsels bestond al zag ik voornamelijk de kernen. Het was toch lastig op de wat grijze achtergrond al stond hij hoog. Er waren de hele avond maar weinig sterren te zien, dat werd vanaf half twaalf beter.

Cor Caroli, zo’n mooie dubbelster. Mooie heldere sterren met een redelijk magnitude verschil ( 2,9 en 5,5). De hoofdster wit en B is wat wit/geel/groenig. Met 70x.

M94 (CnV) is mijn blunder van de avond. Ik zie een gemakkelijk te vinden bolhoop. Mooi rond, heldere kern en een uitwaaierende grijze zweem die ik aanzie voor uitwaaierende sterren. Prachtig! Vandaag moet ik bekennen dat het geen bolhoop is maar een spiraalstelsel…. Hmmm. Met een vergroting van 90 x.

M63 is bij 90 x wat vaag. Michaël weet dat dit het Zonnebloemstelsel is. Ik zie een ovale vlek met een redelijk zichtbare kern.

Mizar en Alcor bekeken. Mooie dubbelster waarvan Mizar ook weer dubbel. Een “klassieker” en erg mooi en helder.

M65 en M66 ook goed zichtbaar.

Bij Michaël in zijn refractor gezien: M44, Castor, Mars en Cor Caroli. Met de refractor een dikke paarse cirkel om Mars en dat ben ik niet gewend. Dat lijdt wel een beetje af vind ik.

Polaris is de volgende dubbelster. Ik vind hem zo mooi. De B-component zoveel zwakker en blauw. Eventjes turen en dan zie je hem subtiel verschijnen. Een favorietje van me. (70x)

Door Michaël zijn verrekijker zie ik Mel 111 en die wil ik in mijn telescoop opzoeken. Ik dwaal wat door het gebied en stuit dan zo maar op een vaag grijs vlekje. (M64?) Dit heb ik nu altijd al gewild. Gewoon wat dwalen over de sterrenhemel en dan ineens zelf een “vlekje” vinden/ontdekken. Kicken! Geen kaart bij de hand dus ik weet niet welke ik heb gezien, maar dat doet aan de kick niets af.

Aan het begin van de avond nog flink gezocht naar M81 en M82 en niet kunnen vinden! Grrrr.

Ook aan het begin, de mooie heldere samenstand van Venus en Jupiter en Venus ook nog even als een halve maan in de telescoop van Michaël.

Aan het eind, tijdens het inpakken van de auto zien we laag, door de bomen nog twee heldere punten. Spica en Saturnus. Thuisgekomen probeer ik Saturnus nog met de verrekijker maar ik tril te veel. Wel dus weer 4 planeten op één avond.

Overdag had ik nog naar de Zon gekeken en de zonnevlekken geschetst. Maar de Zon was nu toch weer iets minder actief dan afgelopen weekend. Toen waren er veel en grote zonnevlekken te zien. Nu wat kleinere vlekken verdeeld over drie groepen, maar wel leuk. (met de ETX 90, zonnefilter en met een vergroting van 80x).

04-02-12 Groningen, 8” dob, 20:35 – 21:10 temp. -11 Maan 12 ½ dag

Okay, mede geïnspireerd en gestimuleerd door Michaël, ben ik toch wat meer interesse voor de Maan gaan ontwikkelen. Vorige maand voorzichtig begonnen met Rupus Recta. Ik kon het vrij eenvoudig vinden aangezien hij toen (02-01-12) mooi langs de terminator stond en een erg opvallende structuur is. Een kaarsrechte, donkere streep met aan weerzijden een krater. Niet te missen en ik was een beetje over mijn “Maanvrees” heen. Gewoon de waarneemtip van die datum gevolgd en dan is het goed te doen.
Dus vanavond ben ik naar buiten gegaan met het doel om Vallis Schröter te zien, te beschrijven en te schetsen.
Ook vrij eenvoudig te vinden, zie ik twee ongeveer gelijke grote kraters waarvan uit één een kronkelende rivier lijkt te komen. (70x). Bij 130x zie ik krater Aristarchus als wit, fel verlicht met aan één kant de schaduw op de kraterwand, een centrale berg en enkele ringen op de andere wand van de krater. 
De krater Herodotus, waar Vallis Schröteri lijkt te ontspringen ziet er meer uit als een ondergelopen krater. Helemaal niet fel en ook niet zo diep, geen centrale berg. ( Ik zie later pas tijdens mijn “research”op Virtuel Moonatlas, dat de vallei daar helemaal niet uitkomt maar er los van is ).
De vallei zelf is erg lang en kronkelig en loopt vanaf Herodotus, door een bergje, met een lange bocht naar het westen waarbij halverwege enkele scherpe knikken zitten. Hij is zo breed dat je de schaduw op de binnenkant van de wanden goed kunt zien. De krater en de vallei lijken zich op een soort van donker vierkant te bevinden en (voor mij) onder het geheel loopt een scherpe rechte streep. (montes agricola)
En al ligt mijn hart hier toch niet helemaal, zo kun je toch nog lekker even van de hemel genieten en leer ik eindelijk wat structuren op de Maan.
In verdere sessies, zowel eerder als later op de avond, nog Venus, Jupiter, M42 en Mars.

De temperatuur daalt tijdens mijn Marswaarneming nog tot -13 en mijn buis is stijf bevroren en twinkelt in het maanlicht.

Groningen, 28-01-12  18:00 uur

Vanavond was het heel even helder en zag ik de Maan, samen met Jupiter en Venus. Een mooi plaatje, dus heb ik er een foto van gemaakt. Eigelijk twee, want het geheel paste niet in één beeldveld. Foto met mijn mobiele telefoon, een Samsung Galaxy Y:

Groningen, 17-01-12 8” dob 22:15 – 23:25  -3

Heerlijk, alweer helder. De dob om 16:00 uur al buiten en om kwart over 5 zie ik voor het eerst Venus door mijn telscoop. Die had ik alleen nog maar door een verrekijker gezien en nu met een vergroting van 130 x kon ik mooi de fase zien van Venus. 
Ook direct maar Jupiter bekeken al is het nog wat licht, maar die verdwijnt steeds vroeger uit het gezichtsveld van mijn tuin en ik wilde nog graag even hem schetsen met de GRV. Die is nog niet in beeld en om even voor achten probeer ik het weer. Ik zie dan net dat de GRV op het randje verschijnt. Om 20:40 ga ik weer naar buiten, t’is per slot lekker weer 

 , en ja daar is hij. Ik neem rustig de tijd om te schetsen maar zie wel dat de seeing veel slechter is dan afgelopen zondag. Hopelijk wordt dat later op de avond beter want ik wil wat nieuwe objecten proberen.
Om tien uur kan het dan echt beginnen. Eerst, uiteraard, even M42. Met een vergroting van 240x krijg ik het beeld niet echt scherp en de E-component zie ik ook niet. De seeing is veel slechter dan zondag en de achtergrond is ook grijzer. Maar het blijft een mooi nevel.
M78 is dan het eerste nieuwe object dat ik zie. Een lichte nevel om twee sterren heen. Enigszins rond en wel redelijk groot is hij toch moeilijk te vinden, juist vanwege die lichte achtergrond. Orion staat vanuit mijn perspectief richting het stadscentrum. Met een vergroting van 90x was hij toch zichtbaar bij direct kijken.
Dan probeer ik IC 2149 in Auriga maar weer lukt me dat niet. Ook NGC 1514, eveneens een Planetaire Nevel, in Taurus gaat aan mij voorbij. Maar NGC 2371 vind ik wel. Een planetaire nevel in Tweelingen, bij Castor. Een langwerpig neveltje met aan één kant een sterretje erin, goed te vinden bij 90x en duidelijk met 130x en UHC-filter. Perifeer nog net even mooier. Later lees ik dat hij uit twee lobben bestaat en dat hij ook de aanduiding NGC 2372 heeft.
En NGC2158 is ook nieuw en eindelijk zie ik hem. Op alle foto’s van M35 zie je hem erbij dus ik moest hem vinden. Dat bleek achteraf helemaal niet zo’n probleem maar zo naast de sprankelende (naar verhouding) grote open hoop M35 valt hij wat in het niet. Een wolkje van heel veel fijne sterretjes. Vooral perifeer veel sterretjes te zien. Mooi rond cluster. Bij een vergroting van 70x, in de 17mm Hyperion, past zowel NGC 2158 als M35 mooi in één beeldveld. Er staat één heldere ster bij of voor.
Op het laatst, als toetje Mars nog even weer bekeken en weer was duidelijk dat de seeing een stuk slechter was. Wel weer mooi drie planeten gezien op één avond…

10-12-11

 We vertrokken om half 8 uit Groningen voor een ruim twee uur durende rit naar Nijmegen voor de Deepsky-dag 2011.

 -Toen ik om kwart voor 7 mijn bed uitging kon ik nog net door het dakraam een bijna volle maan onder zien gaan.

-Om half 8 Michaël opgepikt en we zijn op weg. Ergens voorbij Zwolle zien we ineens de zon opkomen. Een vuurrood stukje toont   zich net boven de horizon.

-In Nijmegen, op de plaats van bestemming aangekomen, zien we achter ons een volledige regenboog.

-Bij Arnhem, op de Posbank, zien we een mooie bijzon.

-Onderweg naar huis, net voor Deventer nog het geluk een gedeelte van de maansverduistering te zien en te fotograferen (met  mobiele telefoon).

-En ook Jupiter en Venus waren daar te zien en de inmiddels weer ondergaande zon.

Wauw, wat een shallowsky-dag op Deepsky-dag; en dat zonder instrumenten en grotendeels overdag!

 De Deepsky-dag zelf, was zeer geslaagd, al hebben wij (Michaël en ik) het einde niet meer meegemaakt. Minstens 60 belangstellenden waren er, om verschillende lezingen te beluisteren en elkaar wat beter te leren kennen. Niels mocht een platina certificaat voor 200 Herschels waar te hebben genomen, in ontvangst nemen, Bob een diamanten voor 400 Herschels, ( ik een zilveren voor 50 Messiers).

23-10-11 Gasteren 21:15 – 23:30 200mm Dob

 Geen maan en helder, dus het veld in. Samen met Michaël, die ook wel zin had om daar eens te kijken. Wat is het prachtig donker en rustig in Gasteren. Duidelijk de koepel van Assen te zien maar alles is veel beter zichtbaar dan vanuit de stad Groningen.

Direct valt de Melkweg ons op. Wat een heldere band die behalve duidelijker, ook veel verder doorloopt dan je in de stad kunt zien. Donkere lanen waren erin te ontdekken en zo mooi! Ook zagen we tijdens het opbouwen al een meteoor, waarvan we er over de hele avond wel een stuk of 5 hebben gezien.

Het was erg helder en erg transparant maar de seeing was nog steeds erg slecht. Ik heb even naar Jupiter gekeken maar die golfde door het beeld en er waren maar hele korte momentjes dat hij enigszins scherp was zelfs met (maar) 130 x.

Eerst even naar M33, gewoon om te kijken hoe hij hier in Gasteren uit de verf kwam. Betrekkelijk eenvoudig te vinden en duidelijk zichtbaar. Geen structuur gezien maar wel groot, ook al zie je alleen de kern. Met een vergroting van 70x. Terwijl ik daar naar keek, zien we een auto onze kant opkomen. Goh, toch nog een sterrenliefhebber? Ja, het bleek Bob te zijn die zonder zijn grote instrument maar met de verrekijker even kwam “buurten”.

Het was erg koud en de wind “sneed” behoorlijk door ons heen en deed de buizen trillen maar toch…. Ik wou graag de M74 zien en dat is gelukt!

Net naast eta Piscus was hij nu betrekkelijk eenvoudig te vinden. Hij stond nog niet helemaal in het zuiden op dat tijdstip, maar wel al wat hoger dan de vorige keren dat ik hem probeerde en nu dus zo gevonden. Een toch wat ronde grijze vlek die er bij 70 x al goed uit kwam. Ik vond hem eigelijk best groot nog en behalve zijn ronde vorm waren er geen details te herkennen.

Verder naar boven in Vissen voor de dubbel psi I. Een heldere dubbel van twee witte sterren met nagenoeg dezelfde magnitude (5,6 – 5,8) en tamelijk wijdt op 30”. Bob bekeek ze met de verrekijker en toen zag ik dat ik ze ook in de 9×50 zoeker al mooi kon zien. Twee kleine scherpe puntjes. Leuk dubbeltje, zeker in de verrekijker/zoeker. Nog een tijdje gezocht naar de Blue Snowball maar dat is niet gelukt.

Na een tijdje ging Bob weer weg en hadden wij het zo koud dat we in de auto zijn gaan zitten en vandaar uit met de verrekijker zijn verder gegaan. (We moeten duidelijk nog wel wennen aan de kou!).

Met de verrekijker waren er zoveel sterren te zien, zo mooi en zo heerlijk dwalen door de Melkweg bij Zwaan en Cassiopeia. Open sterrenhopen bekeken: M34, M36. M37 en M38. Uiteraard het Dubbele Cluster, Andromedastelsel, Melotte 20, Pleiaden en Hyaden. Och, er is gewoon met de verrekijker toch al zoveel om van te genieten, heerlijk.

Om half twaalf zijn we vertrokken en waren mooi om twaalf uur weer thuis. Misschien ten overvloede, maar we hebben enorm genoten!

19/20-08-11 Groningen 23:45 – 02:00 8” dob.

 Bij Michaël waargenomen in zijn “nieuwe” goed verdonkerde tuin.

Toen we begonnen mikte ik mijn telescoop op de plek waar ik dacht dat komeet Garradd ((/2009 P1) zich moest bevinden. En ongelooflijk, hij stond direct midden in beeld! Wauw. Ik zag een grote diffuse vlek, (ik dacht dat de coma groter was dan de vorige keer, al was de seeing nu ook veel beter), met een hele heldere, kleine kern, die niet precies in het midden leek te zitten. De komeet bevond zich ongeveer tussen Dolfijn en Pijl (dichter bij Dolfijn) en ik meen een zweem van een staart te zien, richting de Pijl. Met een vergroting van 50x eenvoudig te vinden en heel mooi duidelijk bij 130x.

Michaël had toch last van het licht van de buurman (Hans) en heeft gevraagd of hij zijn licht uit wilde doen. Blijkbaar daardoor nieuwsgierig geworden, kwam Hans achter in de tuin even kijken en is uiteindelijk ruim een uur gebleven!

Uiteraard hebben we hem wat dingen laten zien en hij kreeg eerst M27 bij Michaël, in zijn 130mm/F5 Newton, te zien. Daarna ook bij mij met 50x en UHC-filter. Hij was erg enthousiast en wou ook graag door ons uitgelegd krijgen wat het allemaal was wat hij zag. Ook hoe ver het allemaal stond en hoe het was gevormd/ontstaan. Onder de indruk van de afstanden, de omvang van de objecten en de tijdspanne, moest ik hem M31 laten zien. De heldere kern kwam heel goed in beeld en Michaël zag zelfs een stofband.

Bij Michaël kreeg hij toen Albireo te zien en hij zag ze als geel en blauw. Ook de dubbele dubbel, ε Lyra, liet Michaël hem zien.

Ter afwisseling en als leukigheidje heb ik Hans het E.T.-cluster laten zien, wat hij ook grappig vond. Verder bij Michaël de mooie rode Granaatster in Cepheus en bij mij nog het sprankelende dubbele cluster. Uiteraard bij Michaël ook nog de komeet en 61 Cygni.

Toen ging ik naar huis en had om half drie alles weer in huis en op zijn plek staan.

Thuis was de prachtige samenstand van de Maan (68%) en Jupiter te zien, dus de verrekijker er nog even bij gepakt.

De Maan, erg fel, en Jupiter met drie van zijn manen (Io kon ik niet zien met 10×50). Verder het Perseus cluster en N.B. de Pleiaden!

Het was een hele leuke en gezellige avond!